1962 - 1976

“Dat was de periode van de overgang van de Oosterhof naar de Kouwenaar. In 1963 verhuisden we naar de 2 velden aan de Woestijnweg. Maar al gauw kwam er nog een veld bij en moesten we de accommodatie delen met VIOS. Het middelste veld was zaterdags voor VIOS en zondags voor ons. Het 1e elftal had toen de beschikking over een mooi egaal veld en dat kwam het technische voetbal meteen ten goede. In het seizoen ’63-’64 werd KCVO onder trainer Bert Brekelmans kampioen van de 1e klasse van de GVB. Er moesten echter wel promotiewedstrijden gespeeld worden. In de laatste wedstrijd hadden zowel ABS als KCVO genoeg aan een gelijkspel en het was dan ook niet verwonderlijk dat er in Bathmen een 0-0 salonremise tot stand kwam. De felbegeerde promotie naar de “grote” KNVB was een feit.”

“Nee, dat was er nog niet. Ik weet nog wel dat we met het jeugdbestuur moesten vergaderen bij café Hans Kooyer in de keuken. Opstellingen werden opgehangen bij het naaimachinewinkeltje van De Haan en bij sigarenzaak Hullegie. Een kantine was er niet. Vanuit het materialenhok werden er dranken en versnaperingen verkocht. In januari 1967 werd Frans Schreurs tot voorzitter gekozen en die zorgde ervoor dat door middel van een kwartjesactie er ruim een jaar later een noodkantine gerealiseerd werd. Het was eigenlijk een oud kleuterschoolgebouwtje dat helemaal omgeturnd werd tot een klein gezellig clubhuis. Daar hebben vele activiteiten plaats gevonden en werd menig feestje gevierd.”

“Het eerste clubblad kwam in december 1962 uit. Frans Schreurs en Ties Hendriks waren de mensen die in de totstandkoming een groot aandeel hadden. Samen met de afdeling handbal en gymnastiek werd het Sportnieuws in het leven geroepen, dat niet lang daarna Sportakt heette. Georg van Maurik werd na verloop van tijd hoofdredacteur. In 1973 ging de voetbalafdeling alleen verder en veranderde de naam in het Zwart Wit Nieuws. Bij Zwaantje en Hero Schulte werden toen de clubbladen getypt en met zo’n ouderwetse stencilmachine gedrukt. Mijn vrouw Sienie en ik hebben die taak later overgenomen.”

“We hadden meestal één elftal in elke leeftijdscategorie. Vergezeld van 2 jeugdleiders trokken ze op de fiets naar uitwedstrijden. Als ze naar Apeldoorn moesten werd er op de terugweg op ’t Loo nog even een versnapering genomen. Het jeugdbestuur bestond toen uit de heren Theo Huntink sr., Berrie de Haan en Wim Hagen. Later werden deze heren opgevolgd door Jo Blokvoort, Hennie van Bussel en Theo Steehouwer terwijl Bennie Huntink de pupillenafdeling voor zijn rekening nam. Ik werd door de heer Blokvoort benaderd om ook in het jeugdbestuur zitting te nemen. Dat heb ik in totaal 24 jaar gedaan waarvan nog een aantal jaren als jeugdvoorzitter. Ook de jeugdreisjes kwamen toen in beeld. We gingen naar de KNVB in Zeist en wie kent de reisjes naar Slagharen niet. Met 40 à 50 auto’s in kolonne over ’s lands wegen.”

“Jo Blokvoort was de man van de activiteiten en die bedacht iedere keer weer wat nieuws. Zo werden er regelmatig droppingen en kienavonden gehouden. Maar hij lanceerde ook samen met het jeugdbestuur in 1969 het eerste Sportfestijn. Het was nog eenvoudig van aard en duurde maar 2 dagen. Een ballonwedstrijd voor de jeugd en verschillende potjes voetbal, waaronder de wedstrijd tussen de Familie Oortwijn en de gemeentepolitie, waren de hoogtepunten. Wegens succes werd een jaar later het festijn al met een dag uitgebreid. Er werd een grote tent geplaatst waarin toen een beat-avond en een boerenbruiloft gehouden werden. Als jeugdbestuurslid heb ik nog vele Sportfestijnen mee mogen organiseren wat later overgenomen werd door de Sportfestijncommissie. In totaal heb ik 34 Sportfestijnen in de organisatie gezeten.”

“Het 3e elftal was het hoogst haalbare. Eind jaren ’60 ben ik een keer kampioen geworden met het toenmalige 4e elftal. Na een paar keer flink geblesseerd te zijn geweest haalde ik meer voldoening uit andere bezigheden bij KCVO. Eigenlijk heb ik alle soorten functies wel bekleed. Het liefst op de achtergrond. Ik ben ook nog leider geweest in de zaal. Het zaalvoetbal ontwikkelde zich enorm in de jaren ’70. KCVO werd zelfs in de periode ’70 – ’73 drie maal kampioen van de Afdeling Gelderland. Ook het damesvoetbal kwam voorzichtig van de grond. Daar was ik niet bij betrokken maar wel bij de dames trimgroep die daar uit voort kwam. Binnenkort hoop ik te mogen meemaken dat ik 50 jaar voor deze trimgroep heb gestaan.”

Henk laat verschillende snuisterijen en paperassen zien zoals flesopeners, bonnetjes voor de kwartjesactie, stickers, foto’s en ook nog een huishoudelijk reglement uit 1968. Hij vraagt zich af wie dat gedateerde boekje nog kent.

“In het seizoen ’71-’72 zat ons 1e elftal met Vaassen, Emst en Heerde in dezelfde klasse. Dat leverde prachtige streekwedstrijden op. De derby’s tegen Vaassen werden bijgewoond door zo’n 1500 à 2000 toeschouwers.

In november ’73 was er een oliecrisis en werd de autoloze zondag door de regering afgekondigd. Problemen dus alom maar niet voor KCVO. Jo Blokvoort haalde paard en wagen van stal en vervoerde zo het 1e elftal naar de uitwedstrijd in Emst. KCVO haalde hiermee zelfs de Telegraaf.

Memorabel was natuurlijk ook het kampioenschap van het 1e elftal in 1976. Na 12 betrekkelijk constante seizoenen in de 4e klasse werd het eindelijk kampioen. Onder leiding van de markante trainer Herman de Jong bereikte KCVO voor het eerst in de geschiedenis de 3e klasse van de KNVB.”